In gedachten mijn leven overlopen,
door menig dal en bergen heen,
vaak niet zoals we allen hopen,
geloof in het goede verdween.
Stormen vanuit alle windrichtingen,
voerde mij radeloos heen en weer,
geen zin aan al die verplichtingen,
"is dit 't leven ?" of is er meer ?
Ik trok mij terug, windstil bezonnen,
van alles en iedereen, gewoon alleen,
onverwachts draaide weer mijn wieken,
'n zachte bries als nooit voorheen.
Mijn wil, in mijn eigen kracht,
niet 't leven maakt wie ik ben,
ik zelf bepaal in wat mij toelacht,
geluk en liefde, is wat ik nu herken.
