Ooit had ik een mooi doel,
het kwam op mijn zeldzaam pad,
zal ik stoppen of doorgaan ?
zonder nadenken, enkel gevoel.
Ontsprongen kracht van de zon,
in passie, genegenheid zo warm,
vele mooie werkelijke dromen,
vanuit mijn ziel, de eeuwige bron.
Afstand en tijd liet zich bedwingen,
donderwolken schoven stil nader,
een denken liet alles in schaduw,
ons zalig lied verder uitzingen.
Een draaikolk der vele illusie's,
vocht blijvend trouw in mezelf,
ver van 'n nog verborgen vlinder,
eindigde in vele krachtloze ruzies.
In alles kwam plots verandering,
dit was niet mijn ware levensdoel,
dat liefde en fun wilt bezegelen,
afstand nemen, enkel nog herinnering.
(het enige wat constant is... is verandering)
