Wie ben jij toch maar... ?
uit het verre warme Spanje,
een lief paard op 't grote dek,
jij met lange baard en wit haar.
Vele knechten vergezellen jou,
ze zijn zo zwart als roet,
klimmen roekeloos op daken,
trotseren onze decemberkou.
Menig kinderharten slaan snel,
je brengt lievelingsspeelgoed
en hopen smaakvolle lekkernij,
weet alles van ons,.. wonderwel.
Ooit wordt het mij wel compleet,
jij die kinderen in de watten legt,
nog steeds na vele honderden jaren,
waarom jij 'goed heilig man' heet.
(sommige illusie's zijn gewoon mooi, om erin te blijven geloven..)
