Mijn naam in vergankelijkheid gehuld,
iets in mij blijft mysterieus onvervuld,
wie ben ik, met een eigentijds bestaan,
een doordrongen gevoel van teruggaan.
Teruggaan, waar mijn ziel ooit begon,
uit de mist, naar de eeuwige lichtbron,
niemand vertelt mij welke weg te gaan,
geen deur die ik werkelijk kan toeslaan.
Alles komt en gaat, in snelle verandering,
landschappen, met diep prachtige betovering,
laten mij verder wandelen in vertrouwen,
dat ik ooit het mysterie zal aanschouwen.
(het enige wat contant is, is ons bestaan...)
