Die bewuste duistere Kerstnacht,
niemand had het ooit verwacht,
jij zo immens groot en krachtig,
je bestaan werd twijfelachtig.
Je lichaam zat onder zware druk,
onderuit gehaald van je voetstuk,
bedolven onder bevroren emoties,
ten val in grote proporties.
Je had plots ongekende wereldfaam,
overal klonk jouw Lutselus naam,
iedereen was God o zo dankbaar,
vermeden ramp, was onherstelbaar.
Geen mensenlevens in lotsbepaling,
mijn kind gespaard,in geluksaanhaling,
een symbolische gemeende betekenis ?
..het verdwijnen van de kerkgeschiedenis.
Geruimd nu, blijft er niets meer over,
een lege vlakte bij mij tegenover,
al moet ik in het beeld nog wennen,
jou niet missen, is wat ik zal bekennen.
