Het leven toont ons vele onrechtvaardigheden,
verlies van dierbaren, lijdende ziekten,
onomkeerbare omstandigheden.
Al onze reizen, elke stap in ons leven,
hebben geheime bestemmingen waar we het bestaan
niet van kunnen vermoeden.
We hebben het unicum gegeven van vrije wil
in onze keuzes die we zelf maken,
ookal schiet het daar ook vaak te kort..
om met een schuldgevoel achter te blijven,
"had ik anders moeten kiezen ?"
"had ik anders moeten reageren ?"
"had ik anders moeten.. ?"
..zou het dan anders zijn geweest ?
misschien, maar ook dat bestaan weet niemand.
Wat onze keuzes in een moment zelf ook zijn,
het is in dat moment altijd de 'juiste' keuze,
in een gevoel van vreugde,
in een gevoel van verdriet,
in een gevoel van onmacht,
wat niemand voor jou kan bepalen dan enkel jij !
Als we dit gegeven kunnen begrijpen
dan kunnen we andere ook vergeven voor ooit hun keuzes,
keuzes waar we het zelf niet mee eens waren,
maar vooral.. onszelf vergeven !
Elke relatie, elk contact met wie dan ook
is een bepaalde reflexie van ons zelf,
elk gevoel naar iets of iemand
elke daad die men doet is een daad naar onszelf
de één haalt het liefdevolle uit jou naar boven,
de ander confronteert jou met haat gevoelens,
de onvrede in jezelf.
Wij mens 'denken' controle over alles te hebben,
bewijzen genoeg dat niets minder waar is
als het gaat over leven en dood,
de onvrede in jezelf
over onomkeerbare gebeurtenissen
waar we geen controle over hebben
kunnen we in wijsheid ook vergeven
om het beste in jezelf naar boven te kunnen halen..
Loslaten van controle over iets of iemand,
een ware kunst,
maar ook ontroerend
als je ademt met je hart..
(achter de horizon, komen we elkaar weer tegen en misschien zal het dan anders zijn...)
